Wel-zijn

Er wordt veel geschreven en gesproken over welzijn. Er zijn talloze organisaties die zich er mee bezig houden. De overheid heeft zijn handen vol aan het begrip welzijn en wat daar allemaal bij komt kijken.

Wat betekent het eigenlijk, Welzijn? Via google kom je dan uit op definities als:

-          Toestand waarin het geestelijk, lichamelijk en sociaal goed met je gaat.

-          Gevoel van welbevinden.

-          Je geestelijke en lichamelijk welzijn wordt bepaald door het lekker je in je vel zit.

-          Omvat een zekere mate van materiële en immateriële tevredenheid. 

Welvaart versus welzijn

Welvaart wordt als synoniem gegeven, maar mag naar mijn mening er niet mee verward worden. Welvaart is meer een economisch gegeven. De mate waarin de bevolking zich in zijn behoefte bevredigd acht. Zit ‘m meer in de materie, voorziening van een land. Het welzijn heeft daar wel mee te maken. Het gaat dan om de mate waarin de mens zich goed voelt bij die materie, die voorzieningen. En dat is per persoon, per bevolking, per land verschillend. Ik heb in Afrika mensen gezien en gesproken die qua voorzieningen veel minder hebben dan wij hier in Nederland. Deze mensen zijn echter wel gelukkig. Ze zijn tevreden met wat ze hebben. Ze leven dicht bij de natuur, hebben elkaar, hebben onderdak en eten. Zij voelen zich goed bij wat ze hebben, hoe ze leven en wie ze zijn. 

Wil je echt veranderen? Neem de verantwoording voor jezelf!

In dat laatste zit misschien wel de sleutel tot welzijn. Als je kunt voelen dat je mag zijn wie je bent, vergroot dat je welzijn. Je mag er wel – zijn! Dat weten we eigenlijk allemaal, dat willen we allemaal. Het klinkt heel simpel en toch maken we er een potje van. Oordeel op oordeel. Wij-zij verhoudingen; jezelf verheffen boven een ander omdat je denkt dat het beter is. Afgunst; het gras is groener bij de buurman. Wraak; er is me iets aangedaan en daar moet de ander voor boeten. Rouw; verdriet niet kunnen toelaten dus moet een ander het maar oplossen. Schuld; in verwijten blijven hangen, naar jezelf of een naar een ander. Veel narigheid. En veel daarvan wordt door ons onderbewustzijn voortgezet. Ons ego. Karma wellicht ook. Dat is niet wie wij ZIJN. Ik geloof ook niet dat iemand diep van binnen zo wil zijn. Het vergt echter wel veel moed om het anders te willen en gaan doen. Om de verantwoording te nemen voor jezelf. Zolang je nog naar een ander blijft wijzen, wijzen er nog steeds drie vingers naar jezelf. Ergens zit er dan nog iets waardoor je niet in je eigen wel-zijn komt. Het is ook lastig. Het mooie is, je hoeft het niet alleen te doen. Wel zelf. Het is jouw proces. Echter zijn er genoeg mensen die je kunnen ondersteunen. Professionals of in je directe omgeving. Als de verantwoording maar bij jezelf ligt en deze ook pakt. Kun je dat? Wil je dat? Als je echt verandering wilt, doe je dat. 

In evenwicht met de ander

Tevens zit hier een mooie wisselwerking met die ander. Kun jij er als ‘die ander’ er op zo’n manier voor iemand zijn dat je het niet overneemt? Dat de ander zijn/haar proces mag hebben? De ander zijn/haar neus mag stoten? De ander niet veroordeeld? Of het nu gaat om een kind of volwassenen, maakt niets uit.

Je hoeft bepaald gedrag niet goed te keuren. Maar kun je verder kijken dan het gedrag en de mens er achter zien? Wat beweegt de mens om te doen wat hij doet?

Als je op zo’n manier er voor een ander kunt ZIJN dan breng je uiteindelijk de hemel op aarde.

De please-modus uit

Om de stap naar wel – zijn te maken heeft te maken met je eigenwaarde. Vind jij jezelf waard genoeg om er te mogen zijn? Wil je dat? Voelt dit vreemd, ongemakkelijk, dan ligt de oorsprong waarschijnlijk ergens in je jonge jaren waarin je het gevoel hebt gekregen niet goed genoeg te zijn en ben je in een soort ‘please-modus’ gekomen. Heb je wellicht je diepe gevoel van ik ben oke, je ziel, uit gezet om te overleven. Het mooie van deze tijd, waarin veel mensen wakker geschud worden, is dat het nu wel kan én mag én zelfs nodig is. Voor onze kinderen willen we dat ze mogen zijn wie ze zijn, dan hebben we dit ook voor onszelf te doen. Daar ligt onze verantwoording. We mogen onze eigen shit opruimen zodat het niet meer geprojecteerd wordt op de volgende generatie. Onderneem stappen die jou goed doen om er te mogen zijn, zonder een ander te veroordelen. Daardoor kunnen onze kinderen zijn wie ze zijn. En zorgen we er ook voor dat wij mogen zijn wie we zijn. En dat voelt fijn, dat is welzijn.

Ook jíj mag er WEL-ZIJN

Iedereen is het waard om er te mogen zijn. Met al zijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Ook die laatste mogen we meer omarmen. Je hebt gewoon dagen die minder leuk zijn. Laat het er zijn. Kijk er ook met liefde naar. Zonder oordeel. Zonder donker is er geen licht. Het maakt dat je beter kunt genieten van de kleine dingen. Daar dankbaar voor kunt zijn. En dat is een hele fijne levensenergie. Daar plukt iedereen de vruchten van en is een heel mooi voorbeeld voor ‘the next generation’.

 

Dus WEL –ZIJN,                laat er zijn wat er is,

                                           laat elkaar er zijn wie/hij is,

 

                                           voel dat jij er WEL mag ZIJN.

Reactie schrijven

Commentaren: 0